Δημοσχάκης Αναστάσιος

Οι τραγικές ολιγωρίες και καθυστερήσεις της Κυβέρνησης οδήγησαν στη «χαμένη ευκαιρία» του Ελληνικού Σχολείου του Μονάχου – Παρέμβαση στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Μορφωτικών Υποθέσεων & Ελληνισμού της Διασποράς

Για τις παραλείψεις και την αδιαφορία που επέδειξε η Κυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία στην ολοκλήρωση του έργου του Ελληνικού Σχολείου του Μονάχου αναφέρθηκε στην παρέμβασή του χθες (21/06) στην κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς ο Βουλευτής Έβρου κι Επίτιμος Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, Αναστάσιος Δημοσχάκης.

Συγκεκριμένα είπε ότι:

  • Είναι αναγκαία η δημιουργία πιο στενών δεσμών της «Μητέρας – Πατρίδας» με τον Ελληνισμό σε κάθε γωνιά της Γης.
  • Η διατήρηση της εθνικής ταυτότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται για τους Έλληνες του Εξωτερικού.
  • Πολλές φορές το Υπουργείο Παιδείας κινείται σε αυτά τα θέματα με χαρακτηριστική βραδύτητα κι αδιαφορία, όπως συνέβη και με το Ελληνικό Σχολικό Συγκρότημα στο Μόναχο.
  • Η Κυβέρνηση παραβίασε τα συμφωνηθέντα χρονοδιαγράμματα, με τον τοπικό Δήμο και συγκεκριμένα τις «κόκκινες γραμμές» που ήταν μέχρι τις 30/6/2016 η ολοκλήρωση του ξυλότυπου και μέχρι τις 31/8/17 η ολοκλήρωση όλων των οικοδομικών εργασιών με στόχο την έναρξη λειτουργίας των Σχολείων, Γυμνασίων και Λυκείου στις 15/9/2917.
  • Ο ίδιος μαζί με τον συνάδελφό του, τον Γ.Ουρσουζίδη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν επισκεφτεί τον Φεβρουάριο του 2016 το Μόναχο προσκεκλημένοι της εκεί Ελληνικής Κοινότητας και ενημερώθηκαν ότι θα έπρεπε να καταβληθεί άμεσα το ποσό των 4.200.000 εκ. ευρώ για να ολοκληρωθεί μέχρι 30/6/2016 ο ξυλότυπος.
  • Μαζί με τον Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κάθονταν στα έδρανα της Βουλής όταν τους διαβεβαίωνε ο Υπουργός Υποδομών ότι είχε προβλέψει στον Προϋπολογισμό αυτό το ποσό, κάτι το οποίο δεν ίσχυε με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η συμφωνία και να χαθεί το κτήριο!
  • Υπάρχουν καταγγελίες στο γραφείο του για μη διαφανείς διαδικασίες που ακολουθούνται στην επιλογή νηπιαγωγών, δασκάλων και καθηγητών για να διδάξουν στα σχολεία του εξωτερικού.
  • Είναι απαράδεκτο οι εκπαιδευτικοί μας όταν επιστρέφουν στην Ελλάδα να χάνουν την οργανική τους θέση που κατείχαν πριν αποσπαστούν να διδάξουν σε ελληνικά σχολεία στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης του εξωτερικού.

Δείτε την παρέμβασή του εδώ

Αναλυτικά η παρέμβασή του

«Κύριε Πρόεδρε ευχαριστώ πολύ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ο οικουμενικός ελληνισμός αποτελεί πηγή χαράς και υπερηφάνειας σε όλους εμάς εδώ στην πατρίδα για αυτό το λόγο και είναι αναγκαία η δημιουργία μεγαλύτερων και πιο στενών δεσμών της μητέρας πατρίδας με τον ελληνισμό σε κάθε γωνιά της γης.

Αυτός ο «ομφάλιος λώρος» πρέπει, να ενισχυθεί κι αυτό μπορεί, να γίνει και να συμβεί κατά κύριο λόγο μέσω της διατήρησης της εθνικής ταυτότητας στον Ελληνισμό της Διασποράς.

Κομβικό σημείο, κύριε Πρόεδρε, για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας είναι η σωστή εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά και της ιστορίας.. Αυτή η διαδικασία, φυσικά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκπαιδευτική πολιτική, που ακολουθείται από την εκάστοτε Κυβέρνηση.

Το έχουμε φιλοξενήσει κι άλλες φορές εδώ, στην Επιτροπή Έλληνες σπουδαστές απ’ το εξωτερικό και όλοι μας μίλησαν για τη σημασία της εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας, καθώς μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν, να μυηθούν στην ελληνική παράδοση, στον ελληνικό πολιτισμό και πάνω απ’ όλα στην ιστορία μας. Τα ζητήματα εκπαίδευσης των Ελλήνων του εξωτερικού πρέπει, να βρίσκονται σε άμεση προτεραιότητα, γιατί πολλές φορές έχουμε παρατηρήσει το Υπουργείο Παιδείας, να κινείται με απελπιστική βραδύτητα και στα όρια της αδιαφορίας γι’ αυτά τα θέματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ελληνικό συγκρότημα του Μονάχου. Είναι ένα θέμα, με το οποίο ασχολήθηκε και σήμερα η μεικτή Επιτροπή σε κοινή σύσκεψη, αλλά έχουμε ασχοληθεί, κύριε Πρόεδρε, και διεξοδικά σ’ αυτή την αίθουσα κατ’ επανάληψη μ’ ένα θέμα, το οποίο, πραγματικά, αγγίζει τις ψυχές όλων των Ελλήνων, που διαβιούν στην καρδιά της Βαυαρίας, στο Μόναχο. Επειδή αναφερθήκατε αρκετοί εκ των συναδέλφων μας στο θέμα αυτό, θέλω, να καταθέσω την εμπειρία μου.

Πρόκειται για την εμπειρία μου ως επικεφαλής του Τομέα Απόδημου Ελληνισμού της Ν.Δ.. Επισκέφθηκα με τον Γιώργο Ουρσουζίδη, βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το Φεβρουάριο του 2016 το Μόναχο, ο καθένας με το αξίωμα που είχε στα πλαίσια των δύο Κομμάτων, προσκεκλημένοι εκεί της Τοπικής Ελληνικής Κοινότητας. Φυσικά, το πρώτο πράγμα για το οποίο ενημερωθήκαμε, ήταν το σχολείο του Μονάχου.

Επισκεφθήκαμε και κάναμε αυτοψία με όλους τους παράγοντες της ελληνικής κοινότητας μηδέ εξαιρουμένης και της εκεί Ελληνίδας Προξένου. Ρωτήσαμε «ποια είναι τα προβλήματα, που ενδεχομένως υπάρχουν κι αυτά που θα προκύψουν». Όλοι τους μας ενημέρωσαν ότι υλοποιείται ένα πρόγραμμα κοινής συμφωνίας και με τον τοπικό Δήμο και με την Ελληνική Κυβέρνηση, σε ό,τι αφορά στην αποπεράτωση όλων των οικοδομικών εργασιών σ’ ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Είπαμε ότι ο μήνας ήταν Φεβρουάριος. Στις 30 Ιουνίου του 2016 έπρεπε, να είχε ολοκληρωθεί ο ξυλότυπος. Τι σημαίνει «ξυλότυπος»; Να πέσουν τα μπετά, ο σκελετός.

Κύριε συνάδελφε, κ. Σεβαστάκη, που ήσασταν προ ολίγου στο Προεδρείο, θέλω, να σας πω ότι χρειαζόταν η τελευταία πλάκα για το καταθέτω. Αυτή είναι η φωτογραφία, την οποία πήρα με το δικό μου κινητό τηλέφωνο και σας την καταθέτω για τα πρακτικά της Βουλής. Χρειαζόταν η τελευταία πλάκα και υποχρέωση της Ελληνικής Κυβέρνησης, του Ελληνικού Κράτους ήταν, να καταβάλει το ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ, που συμμετείχαμε σ’ όλη αυτή τη διαδικασία κατά ποσοστό 30% των εκτελούμενων εργασιών, σε ό,τι αφορά στην οικοδομή. Δηλαδή, 70% πλήρωνε ο τοπικός Δήμος και 30% πλήρωνε το Ελληνικό Κράτος. Οφείλαμε, να έχουμε καταβάλει, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία του ξυλοτύπου μέχρι 30/6/2016 το ποσό των 4.200.000 €. Επανερχόμενοι εδώ μαζί με τον κ. συνάδελφό αποφασίσαμε, να καταθέσουμε επίκαιρη ερώτηση άμεσα.

Ο ομιλών ήμουν εγώ και δίπλα μου καθόταν ο κ. Ουρσουζίδης, μία εικόνα εξαιρετική για τα πολιτικά και κοινοβουλευτικά πράγματα της χώρας. Διαβεβαιώνει ο κ. Σπίρτζης, ο Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών, ότι «έχω προβλέψει στον Προϋπολογισμό αυτό το ποσό». Στη δευτερολογία μου, του είπα, ότι «δεν αρκεί να έχετε προβλέψει, αρκεί να έχετε εκταμιεύσει, αλλιώς 30/6 είναι η ημερομηνία «κόκκινης» γραμμής».

Δυστυχώς, η παρούσα Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός φέρουν τη συνολική ευθύνη, διότι ο Ελληνισμός έχασε αυτό το κτίριο, το οποίο, πραγματικά, αποτελεί για εμάς σημείο αναφοράς όλων των Ελλήνων της Γερμανίας. Είχαμε την απελπιστική ψηφοφορία του Δημοτικού Συμβουλίου του τοπικού Δήμου και έτσι χάσαμε ένα σημαντικό εθνικό πλεονέκτημα.

Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ιστορία και γι’ αυτό η υπόθεση του Σχολείου του Μονάχου μπήκε σε μία περιπέτεια. Η ολιγωρία και η αδιαφορία του αρμόδιου Υπουργού και της Κυβέρνησης είναι δεδομένη. Την κατέθεσα και σας έδωσα και τα σχετικά ντοκουμέντα.

Σε ό,τι αφορά στην κ. Υφυπουργό, θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω, ότι λόγω του κομματικού αξιώματος, φθάνουν τα παράπονα από τους καθηγητές και τους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς του εξωτερικού και στο γραφείο μου.

Αυτά που φθάνουν, κυρία Υφυπουργέ, είναι τα παρακάτω. Πρώτον, το ελληνικό Κράτος και το Υπουργείο Παιδείας δεν έχουν διαφανείς διαδικασίες, σε ό,τι αφορά στην επιλογή των δασκάλων, των νηπιαγωγών και των καθηγητών που θα διδάξουν στα σχολεία του εξωτερικού.

Δεύτερον, το πρόβλημα είναι ότι καταβάλλει το ελληνικό Κράτος τα νόμιμα, για μία πενταετία που θα ασκήσουν τα εκπαιδευτικά καθήκοντά τους στα σχολεία του εξωτερικού, πλην, όμως, καταβάλλεται το επίδομα της αλλοδαπής μόνο για τρία χρόνια. Πολλές φορές, κάτω από την πίεση, που ασκείται από το ελληνικό Κράτος, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν για τα δύο τελευταία χρόνια να εισπράξουν το επίδομα αλλοδαπής.

Σας είχα πει κι’ όταν ψηφιζόταν ο νόμος, ότι μπορεί μετά από πίεση ένας υπάλληλος του ελληνικού Κράτους να προβεί σε αυτή τη δήλωση, αλλά, όμως, δεν χάνει το δικαίωμα. Έχουμε δεδικασμένο από τα ελληνικά δικαστήρια και έχουν διεκδικήσει επανερχόμενοι εδώ όλα τα απολεσθέντα κέρδη μέσα από το επίδομα αλλοδαπής και έχουν εξασφαλίσει τη θετική απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων.

Το τρίτο θέμα για το οποίο θέλω να σας ενημερώσω, είναι ότι δεν είναι σωστό να χάνει ένας υπάλληλος του ελληνικού Κράτους, πηγαίνοντας στο εξωτερικό για να ασκήσει τα εκπαιδευτικά του καθήκοντα, την οριστική θέση στην οποία ανήκει σε ό,τι αφορά στο σχολείο του, το νηπιαγωγείο, το δημοτικό, το γυμνάσιο, ή το λύκειο. Επανερχόμενος στη χώρα τον «εκδικείται» το Κράτος γιατί έκανε αυτή την αποστολή και μπαίνει στη γενικότερη κληρωτίδα των εκπαιδευτικών. Σας ευχαριστώ πολύ».